Hangul, czyli koreański alfabet. Czy język koreański jest ciężki w nauce dla Polaka?

Języki azjatyckie cieszą się coraz większą popularnością, w tym również język koreański. Wraz z coraz większym przenikaniem do Polski koreańskiej popkultury, ale też bogatej kultury filmowej, rośnie liczba zwolenników nauki tego języka. Dla osób, które wcześniej nie miały z nim żadnego kontaktu, może wydawać się nie do ogarnięcia. Te wszystkie dziwne kółka, kreski i bliżej nieokreślone znaczki mogą przerażać. A mowa wydawać się wręcz abstrakcyjna. Czy jednak w rzeczywistości tak jest? Przeczytajcie nasz artykuł i oceńcie sami.

P.S. Po jego tłumaczenia online zapraszamy do nas 🙂

Jak powstało pismo hangul w Korei Południowej?

Hangul ma zupełnie odmienną genezę niż większość współczesnych pism, która wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów. Jest on bowiem językiem sztucznym, wynalezionym w XV wieku na polecenie króla Sejonga, nazywanego Wielkim. Czas jego panowania określano jako złoty wiek całego narodu, w którym Korea przeżywała rozkwit.

Sam król był pracoholikiem.

Wczesne godziny poranne (choć pewnie wielu z nas uznało by je raczej za nocne!), tj. między 3 a 5, spędzał na poszukiwaniu rozwiązań bieżących problemów i możliwości usprawnienia swojego kraju. Jednym z jego największych zmartwień był szerzący się analfabetyzm.

W ówczesnej Korei posługiwano się bowiem skomplikowanym systemem zapisu koreańskich tekstów przy pomocy chińskich znaków, którego możliwość nauki posiadali tylko najlepiej urodzeni. Wynikało to głównie z potrzeby wykształcenia, niezbędnych środków finansowych, ale też czasu, na który większość niżej urodzonych zwyczajnie nie mogła sobie pozwolić. Król zlecił zatem stworzenie prostego i logicznego języka, którego każdy będzie mógł się nauczyć.

Tak powstał hangul.

Kilka słów o budowie koreańskiego alfabetu

Hangul to sposób tzw. zapisu funkcyjnego. Swoją konstrukcją miał przypominać układ ust, języka, podniebienia, zębów i gardła podczas mowy. Po przyjrzeniu się kształtom poszczególnych znaków wyraźnie zauważyć można ich podobieństwo do zachowania naszego aparatu mowy przy wypowiadaniu poszczególnych liter i sylab. W naturalny sposób niektóre znaki są zatem bardziej „okrągłe”, a inne „kanciaste”.

Każda litera w języku hangul powinna mieścić się na planie kwadratu i mieć mniej więcej te same proporcje, co pozostałe. Należy jednak pamiętać, że liter nigdy nie zapisuje się osobno! Prawidłowy zapis polega bowiem na budowaniu sylab, składających się z od dwóch do czterech liter np. – 김치 (kimchi).

Bardzo ważna jest również kolejność zapisu znaków. Ta zasada ma ogromne znaczenie zwłaszcza w przypadku szybkiego zapisu ręcznego, w którym część znaków może zostać zniekształcona, a sens wypowiedzi całkowicie zagubiony. Język koreański zapisujemy zazwyczaj poziomo od lewej do prawej. Znacznie trudniej jest odnaleźć się w zapisie pionowym, który można czytać od prawej do lewej, od góry do dołu, ale czasem również od lewej do prawej.

Jamo, czyli jak zapisywane jest koreańskie słownictwo

Litery wchodzące w skład koreańskiego alfabetu nazywane są „jamo”, gdzie „ja” oznacza literę lub znak, a „mo” – matkę. Jamo wchodzą w skład sylabogramów. Jest to połączenie liter spółgłoskowych i samogłoskowych, odpowiadające pojedynczej sylabie.

Najczęściej przyjmuje się, że jamo to 24 litery – 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Nie do końca jest to jednak zgodne z prawdą. W rzeczywistości występuje bowiem 51 jamo, o zróżnicowanej budowie.

I tak:

• pierwsze 24 jamo to 14 podstawowych spółgłosek (ja’eum; 자음; 子音; dosłownie „dźwięk dziecka”) i 10 podstawowych samogłosek (moeum; 모음; 母音; dosłownie „dźwięk matki”); przy czym cztery z podstawowych samogłosek mają kształt, który nie należy do podstawowych (zawiera dodatkowe kreski oznaczające zmiękczenie głoski) ㅑ (ya), ㅕ (yeo), ㅛ (yo) oraz ㅠ (yu),
• 5 podwojonych spółgłosek,
• 11 złożonych spółgłosek
• 11 dyftongów, czyli pojedynczych samogłosek (na ogół długich) o zmiennej artykulacji, które odbierane są jako dwa dźwięki, mimo że są zespolone niejako w jeden i mają właściwości pojedynczej samogłoski.

A jak wygląda alfabet japoński? Sprawdź: Język japoński w pigułce. Jaki on jest? Łatwy czy trudny?

Budowa jamo. Jak zapisywane są koreańskie słowa?

Jak już wcześniej wspominaliśmy, budowa jamo stanowi odwzorowanie układu języka, podniebienia, zębów i gardła w trakcie wymawiania danej litery. Można je podzielić na pięć grup, każdą z podstawowym kształtem i jedną lub więcej formą pochodną z dodatkowymi kreskami. Dla łatwiejszego zrozumienia, w nawiasach podajemy nazwy z tradycyjną sinokoreańską terminologią lingwistyczną.

• Spółgłoski tylnojęzykowe (아음 ; 牙音 ; a-eum; „dźwięk trzonowy”):
• ㄱ g, ㅋ k
• Podstawowy kształt: ㄱ przedstawia tylną część języka dotykającą podniebienia miękkiego.
• Spółgłoski dziąsłowe (설음 ; 舌音 ; seol-eum; „dźwięk językowy”):
• ㄴ n, ㄷ d, ㅌ t, ㄹ r/l
• Podstawowy kształt: ㄴ przedstawia koniec języka dotykający dziąsła.
• Spółgłoski dwuwargowe (순음 ; 唇音 ; sun-eum; „dźwięk wargowy”):
• ㅁ m, ㅂ b, ㅍ p
• Podstawowy kształt: ㅁ przedstawia położenie warg.
• Spółgłoski zębowe (치음 ; 齒音 ; chieum; „dźwięk zębowy”):
• ㅅ s, ㅈ j, ㅊ ch
• Podstawowy kształt: ㅅ początkowo wyglądał /\. Przedstawia widok boczny zębów.
• Spółgłoski zwarte (후음 ; 喉音 ; hueum; „dźwięk gardłowy”):
• ㅇ ng, ㅎ h
• Podstawowy kształt: ㅇ przedstawia kształt gardła.

Alfabet – kluczowa kolejność samogłosek i spółgłosek

Całkowitą odmianą od alfabetów opartych na znakach łacińskich lub cyrylicy jest fakt, że w alfabecie koreańskim spółgłoski i samogłoski nie występują naprzemiennie. Są one ściśle uporządkowane, co w praktyce oznacza, że najpierw występują spółgłoski, a za nimi samogłoski. Takie ustawienie liter obowiązuje od 1527 roku, kiedy określone zostało przez Choi Sejin. W obu Koreach identyczne pozostaje także umiejscowienie podstawowych jamo. Różnić się może natomiast położenie pozostałych liter.

Różnice pomiędzy sylabami w północnym i południowym alfabecie

Podstawową różnicę stanowi położenie podwójnych spółgłosek. I tak, w południowokoreańskiej wersji alfabetu, podwójne spółgłoski występują zaraz po ich podstawowej wersji. Alfabet wygląda zatem następująco:

ㄱ ㄲ ㄴ ㄷ ㄸ ㄹ ㅁ ㅂ ㅃ ㅅ ㅆ ㅇ ㅈ ㅉ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ ㅎ (spółgłoski)

ㅏ ㅐ ㅑ ㅒ ㅓ ㅔ ㅕ ㅖ ㅗ ㅘ ㅙ ㅚ ㅛ ㅜ ㅝ ㅞ ㅟ ㅠ ㅡ ㅢ ㅣ (samogłoski)

W wersji północnokoreańskiej podwójne spółgłoski umiejscowione są natomiast przed ostatnimㅇ, reprezentującym początkowy element graficzny o zerowej wartości fonetycznej (czyli mówiąc w skrócie niemy), ale po wszystkich podstawowych spółgłoskach. Alfabet wygląda zatem tak:

ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ ㅎ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ ㅉ ㅇ (spółgłoski)

ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ ㅣ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅢ ㅘ ㅝ ㅙ ㅞ (samogłoski)

ㅐ oraz ㅔ znajdują się po podstawowych samogłoskach, nie po odpowiadającymi im ㅏ i ㅓ.

Pierwszy ㅇ, w alfabecie koreańskim reprezentuje końcowy dźwięk /ng/.

Koreański dla początkujących? Mówią, że to proste!

Mimo pewnych rozbieżności w alfabecie południowo i północno koreańskim, jego nauka nie sprawia większych problemów. Zgodnie z opinią osób, które same przeszły drogę zapoznawania się z językiem koreańskim od podstaw, nauka alfabetu trwa od 2 do 4 godzin i jest bardzo intuicyjna. Sam alfabet jest bardzo prosty i logiczny. W końcu stworzony został dla analfabetów!

Czy język koreański jest trudny do nauki? Zacznij od fonetyki.

O ile nauka budowa poszczególnych jamo i składania ich w sylaby nie jest zadaniem zbytnio skomplikowanym, opanowanie języka koreańskiego może nastręczać pewnych trudności. Pierwsza wynika chociażby z faktu, że tylko część jamo zbliżonych jest dźwiękiem do naszych głosek. Znaczna część z nich nie posiada swoich odpowiedników w języku polskim. Należy zatem nauczyć się prawidłowego układania ust, języka, podniebienia, zębów i gardła, aby wydobyć z siebie dźwięk zbliżony do prawidłowego.

Gramatyka również jest ważna

Kolejnym utrudnieniem może być szyk zdania w języku koreańskim, w którym orzeczenie występuje na końcu zdania, tuż za podmiotem i dopełnieniem. Podobnie jak prawidłowe stosowanie końcówek gramatycznych i akcentu.

Ogromne znaczenie ma również honoryfikatywność. Ten skomplikowanie brzmiący termin oznacza w skrócie zróżnicowanie sposobu wypowiedzi w zależności od tego, do kogo się zwracamy. W języku koreańskim istnieje zatem całe mnóstwo wyrazów umniejszających osobę mówiącą i jeszcze więcej wywyższających rozmówcę.

Jako ułatwienie można natomiast potraktować brak odmiany czasownika, który zawsze występuje w formie zbliżonej do naszego bezokolicznika np. „iść”, „chcieć” czy „robić”. Ponadto w języku koreańskim nie stosuje się odmiany przez rodzaje i liczby. Dla podkreślenia mnogości stosuje się natomiast klasyfikatory, które w odniesieniu do języka polskiego, dają efekt podobny do formy „trzy kartki papieru” lub „dwie krople wody”.

Na pytanie czy język koreański jest trudny, każdy powinien odpowiedzieć sobie sam. Wszystko zależy od prywatnych predyspozycji i umiejętności językowych. Jedno jest pewne, jest najłatwiejszym z języków azjatyckich i właśnie od niego warto zacząć przygodę z ich nauką.

Interesują Cię inne języki tłumaczeń? Sprawdź: https://turbotlumaczenia.pl/jezyki-tlumaczen/

Najczęściej zadawane pytania: